بهترین فیلم‌های علمی تخیلی سال را بشناسید

روبروشدن با فضای بی‌کرانی که آن‌سوی آسمان‌های زمین وجود دارد، لذت ناشناخته‌ای دارد. اما مواجه‌شدن با بیگانه‌های فضایی عجیب‌تر به نظر می‌رسد.

به گزارش مجله خبری نگار، این روزها سینما بیشتر از آن که یک هنر تحسین‌شده باشد، به صنعتی گسترده تبدیل شده است. بسیاری از فیلم‌هایی که هر سال توسط منتقدان تحسین می‌شوند، در جمع تماشاگران عامه‌ی سینما تقریبا هیچ جایگاهی ندارند. اما ژانری وجود دارد که می‌تواند منتقدان و تماشاگران معمولی را متحد کند. فیلم‌ها علمی تخیلی دقیقا نقطه‌ی تصادف جذابیت‌های باورنکردنی سینما برای همه‌ی مردم هستند. تفاوتی ندارد از هواداران سخت‌گیر سینما باشید یا فیلم‌دیدن را تنها به عنوان یک تفریح دنبال می‌کنید؛ فیلم‌های علمی تخیلی قطعا شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

در ادامه می‌توانید با بهترین فیلم‌های علمی تخیلی سالی که گذشت، آشنا شوید. فیلم‌هایی که نه تنها برای مدتی طولانی شما را سرگرم می‌کنند بلکه این توانایی را دارند تا شما را وارد دنیای تازه‌ای کنند.

(من مادر هستم) I am Mother

نمره منتقدان: ۹۰ از ۱۰۰

فیلم‌های بسیاری درباره حضور پررنگ ربات‌ها در زندگی انسان‌ها تماشا کرده‌ایم. عناوینی که تلاش می‌کنند از اهمیت این موجودات هوشمند در آینده‌ی دور و نزدیک تمدن بشری را روایت کنند. اما کم‌‍تر فیلمی ممکن است به اندازه «من مادر هستم» به توصیف یک داستان بسیار متفاوت مشغول شود. تنها کافی است به داستان این فیلم نگاهی داشته باشید تا متوجه شوید دقیقا به چه دلیلی با یکی از جذاب‌ترین فیلم‌های علمی تخیلی مواجه هستیم.

پس از آن که نسل انسان‌ها در آستانه‌ی نابودی قرار می‌گیرد، رباتی این وظیفه را می‌پذیرد تا یک نوزاد را پرورش دهد. این نوزاد که هیچ شناختی از انسان‌های دیگر ندارد، در ابتدا تصور می‌کند ربات، مادر واقعی او است. اما گذر زمان و ورود یک فرد غریبه به رابطه‌ی این مادر ربات و فرزندش همه چیز را تغییر می‌کرد.

(آلیتا: فرشته جنگ) Alita: Battle Angel

نمره منتقدان: ۶۱ از ۱۰۰

این فیلم براساس یک مانگا (داستان مصور ژاپنی) به همین نام ساخته شده است. پیش از این، دو انیمه (انیمیشن ژاپنی) درباره‌ی «آلیتا: فرشته جنگ» ساخته شده بود اما فیلم این مجموعه، جذاب‌ترین اقتباسی است که می‌توانید تماشا کنید. این عنوان علمی تخیلی که رگه‌هایی از مضامین فیلم‌های اکشن را هم درون خود قرار داده، درباره جامعه‌ای است که فناوری را در سطح بسیار بالایی مدیریت می‌کند. اما یک جنگ ویران‌کننده، تمدن انسانی را در آستانه‌ی نابودی قرار می‌دهد.

پروفسوری در میان ویرانه‌های شهری که در جنگ نابود شده است، رباتی انسان‌نما را پیدا می‌کند که ظاهر خود را از دست داده اما هنوز سخت‌افزارش را در اختیار دارد. پروفسور تصمیم می‌گیرد این ربات انسان‌نما را بازسازی کند. نام این ربات را آلیتا می‌گذارد و در ادامه برای قدرتمندی بیشتر او تلاش می‌کند. اما آلیتا در شرایطی باید با دنیای خونین پیرامونش بجنگد که تقریبا هیچ شناختی از زندگی‌ واقعی‌اش ندارد.

(ایالت اشغالی) Captive State

نمره منتقدان: ۴۴ از ۱۰۰

پیش از آن که اطلاعات بیشتری از «ایالت اشغالی» به دست آورید، باید بدانید که این فیلم در گروه آن عناوین علمی تخیلی هیجان‌انگیز قرار نمی‌گیرد و بیشتر حال و هوایی فلسفی دارد. بنابراین اگر از مفاهیم پیچیده سیاسی و اجتماعی در فیلم‌های علمی تخیلی استقبال نمی‌کنید، بهتر است عجله‌ای برای تماشای این فیلم نداشته باشید. با این حال «ایالت اشغالی» یکی از سیاه‌ترین فیلم‌های علمی تخیلی سال لقب می‌گیرد. هرچند که در روایت داستانش، مشکلات بزرگی دارد.

پس از آن که بیگانگان زمین را به سلطه‌ی خود درآورده‌اند، افرادی در تلاش هستند تا این حاکمیت ظالمانه را ویران کنند. البته که آن‌ها باید با هم‌نوعان خود بجنگند. چراکه این موجودات فضایی، سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی خود را با همکاری انسان‌ها مدیریت می‌کنند.

(زندگی والا) High Life

نمره منتقدان: ۸۲ از ۱۰۰

یکی دیگر از فیلم‌های علمی تخیلی متفاوت امسال «زندگی والا» بود. فیلمی که تفاوت فاحشی با سایر آثار مرتبط با سفر انسان به فضا دارد و البته که در روایت‌کردن آن هم عجله‌ای نشان نمی‌دهد. بنابراین اگر به تماشای یکی از آن فیلم‌های فلسفی فضایی که سوژه‌شان را به سختی‌های انسان در سفینه‌های فضایی محدود نمی‌کنند هم علاقه دارید، مطمئنا «زندگی والا» یک انتخاب درست است.

مجرمی که باید کشته شود، با حکم بسیار عجیبی روبرو شده است. او باید راهی فضا شود تا مانند یک نمونه‌ی آزمایشگاهی زندگی کند. در این سفر بی‌بازگشت، او تجربه‌ی زندگی در دنیایی فراتر از کره زمین را به دست می‌آورد و البته که صاحب یک فرزند می‌شود. فرزندی که در فضای بی‌پایان به دنیا آمده و نگاه متفاوتی به دنیای پیرامونش دارد.

(آنیارا) Aniara

نمره منتقدان: ۷۰ از ۱۰۰

«آنیارا» احتمالا پیچیده‌ترین و فلسفی‌ترین فیلم علمی تخیلی امسال است که می‌توانید از تماشای آن بیش از حد گیج شوید. این فیلم بیشتر از این که قرار باشد یک سفر فضایی را روایت کند، تلاش می‌کند بحران‌های روحی، معنوی و فلسفی انسان در سال‌های آینده را به تصویر بکشد. سوژه‌ای که پیش از این، هرگز در ابعادی به گستردگی «آنیارا» واکاوی نشده بود. اما فراموش نکنید که باوجود همه‌ی جذابیت‌هایی که در «آنیارا» وجود دارد، شاید عنوانی نباشد که همه‌ی هواداران فیلم‌های علمی تخیلی آن را دوست داشته باشند.

در «آنیارا» همراه گروهی از مسافران فضایی می‌شویم که در حال حرکت به سوی مریخ هستند. اما در میانه‌ی این راه، فضاپیمای آن‌ها از مسیر اصلی خارج می‌شود. اتفاقی که سفر جذاب آن‌ها به مریخ را به یک دوره‌ی انتظار طولانی و خسته‌کننده تبدیل می‌کند.

(اد آستارا) Ad Astra

نمره منتقدان: ۸۴ از ۱۰۰

اگرچه فیلم‌های علمی تخیلی معمولا نقطه‌ی تفاهم هواداران سینما و منتقدان واقعی آن هستند اما «آد استارا» یکی از بزرگ‌ترین استثناهای این ژانر سینمایی است؛ هواداران سینما احساس می‌کنند این فیلم تقریبا هیچ داستان مشخصی ندارد و هدردادن بودجه‌ی کلانی بوده که توانایی هزینه‌شدن در فیلم‌های جذاب‌تری را داشته است. اما منتقدان باور دارند «اد آستارا» یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های علمی تخیلی سال‌های اخیر سینما بوده که شاید مورد بی‌لطفی جشنواره‌های سینمایی هم قرار گرفته باشد.

هویت اصلی داستان فیلم، اندکی گیج‌کننده است. فضانوردی به نام روی مک‌براید، در منظومه‌ی شمسی سفر می‌کند تا پدر گمشده‌اش را پیدا کند. او امیدوار است جواب سوال‌هایش را بفهمد و البته که زندگی نابودشده‌اش را مرتب کند. آن‌چه ذهن او را درگیر کرده، مشکلات کوچک و بزرگی است که هم‌نسلان او بر روی کره‌ی زمین با آن مواجه هستند.